Battambang-Moung Russei-Pursat

We hebben de eerste twee fietsritten achter de rug. Vanuit Battambang verlaten we de stad richting de Banan tempel. We rijden de eerste 20 km over een slingerende asfaltweg en onder de bomen door. Heerlijk stukje weg en leuk om weer te fietsen. We bezichtigen de tempel maar voordat we er zijn moeten we een stijle trap omhoog. Hoeveel treden het waren zijn we helaas vergeten te tellen. Maar het waren er heel erg veel. Zonder een hartverzakking maar volledig buitenadem bereiken we de top en mogen een paar ruïnes aanschouwen. Het zijn de ouden Kmer tempels en moeten gestud worden tegen het omvallen. Het blijft een bijzondere bouw en ook al staan ze op instorten ze blijven mooi. We dalen de trap weer af en trappen de pendalen weer aan. De asfalt weg maakt plaats voor rode gravel. Goed te bereiden en zonder kuilen. We rijden tussen de rijstvelden door en komen langs een paar huisjes wat hier al gauw een dorp wordt genoemd. We zien geen borden met plaatsnamen of wegnummers en hopen dat we de goede kant uitgaan. Bij iets wat maar op een kruizing lijkt vragen we niet eens naar de juiste weg maar noemen alleen de plaatsnaam Moung Ruessei en als ze ons schaapachtig blijven aankijken zeggen we plaatsnaam Pursat. Als meerdere personen dezelfde kant opwijzen weten we dat we goedgaan. Van de rode gravel gaan we over op een dirt road..... Gelukkig is het droog geweest want het was nu al haast niet te doen om er overheen te fietsen laatstaan als het had geregend. We leggen ongeveer een 30/35 km af op deze weg en hebben er heel veel uren overgedaan. We hebben er zolang overgedaan dat we ons gingen afvragen of we voor donker Moung Ruessei wel zouden gaan halen. Om 1800 uur is het hier direct donker, het is net of ze de lichtknop omdraaien. Tegen 1700 uur zien we eindelijk het einde van de zandweg die overgaat in asfalt. Pffft we hebben het gehaald.
We rijden Moung Surrei binnen en zien tot onze verbazing toch een bordje guesthouse. We bedenken ons niet en rijden het terrein op. Een gekakel van stemmen omdat er buitenlanders aankomen en ook nog eens op de fiets. We bekijken de kamer en vragen of er ook een douche bijzit. Met gebaren geeft het vrouwtje aan dat we mochten kijken maar we zit onder de modder en willen de vloer niet vies maken. Er blijkt geen douche te zijn maar een mandi kan. ( een groten ton met water en met een pannetje, mag je jezelf overgieten met het koude water) Opzich niks mis mee maar na een lange dag fietsen is een warme douche ook niet verkeerd. We vragen met handen en voeten of ze een duurdere kamer heeft met wel een douche. Die had ze niet maar iets verderop wel. Verderop??? Dus er is nog een overnachtingsplek?? Ze brengt ons naar de andere guesthouse en we besluiten bij het zien van de douche te blijven. Snel onder de douche anders krijgen we modder helemaal niet meer van ons af. Schoongeboend gaan we de straat op om een hapje te eten. De eigenaar van de guesthouse helpt ons een handje en trommelt de buurjongen op om bij hem achterop een brommertje naar een eetgelegenheid te brengen. Menukaart hadden ze niet maar we mochten in de pannen kijken. Oke, bij elke opgetilde pannendeksel kregen we steeds minder trek. We lopen een stuk terug en komen uiteindelijk bij een stalletje terecht waar menigeen hard langsheen gerend zou zijn. Uit een grote plastic kist komen koude biertjes en we mochten op plastic stoeltjes plaatsnemen. We genieten van het koude biertje en zien dat er kippevleugeltjes op de barbeque gaat. Mmmm bier en kip, helemaal goed, daar redden we het ons wel mee vanavond. Het werd een leuke avond, ookal verstonden we elkaar niet, door uit te beelden en aan te wijzen kom je een heel eind. De man des huizes plukt werkelijkwaar een kip uit de boom, plukt het halsje leeg van de veren en ja je raad het vast al..... De kip werd naar de eeuwige jachtvelden gebracht. We zitten erbij en kijken ernaar. Iiiieeehhh, moet dat nou.? We kijken even naar de andere kant en kijken recht op de barbeque waar onze kippetjes opliggen :) 90 km in de benen op de eerste fietsdag, was niet helemaal de bedoeling maar de wegen waren zo slecht en we zullen vast en zeker een afslag gemist hebben,  waardoor we meer km hebben gemaakt.
De tweede fietsdag vertrekken we in de vroege ochtend. Om 7.30 bepakt al op de fiets. We rijden langs het stalletje waar we s avonds hebben gegeten en de familie zwaait ons gedag. Wij zwaaien enthousiast terug want we kijken terug op een leuke avond. We rijden de 5 op. De weg naar Pursat. 59 km dus gezien de rit van gisteren moet het een makkie zijn. Nou niet dus. Het is geen leuke weg om te fietsen. De vrachtwagens denderen langs je heen nadat ze eerst langdurig de claxon hebben uitgeprobeerd. Iedere keer stuiter je bijna van de fiets van schrik. De 5 is een lange rechte weg en nodigd niet uit. Omgeving is mooi en daar moeten we het maar van hebben. Links en rechts van de weg treffen we voldoende eetstalletjes aan. We eten lekkere soep en proberen een onbekende vrucht. Niet echt onze smaak, ze deden er heel maar dan heel veel suiker overheen. We zien de lucht donkerder worden en vrezen dat we een regenbui gaan krijgen. Een 500 meter voor ons zien we het verkeer een regengordijn inrijdenen, we bedenken ons geen moment en rijden een erf op. De vrouw weet direct wat we graag willen en dat is schuilen tegen de regen. Ze zet nog stoeltjes voor ons klaar,  gastvrij zeer zeker of weet ze al hoelang het gaat duren voordat het weer droog gaat worden? De regen komt echt met bakken naar beneden, grote dikke druppels. Met een klein uurtje is het droog en we kunnen onze weg weer vervolgen. Hier in Pursat hebben we een hotelletje gevonden en hebben ons lekker laten masseren. Bij de buren gegeten en het meisje die ons bediende heeft ons wat woordjes Kmer geleerd. Of we het morgen nog weten??.  

Xxx Jack en Maaike